Καλό μήνα...!!
Καλώς μας ήρθες Σεπτέμβρη...;;
Ήρθε και ο Σεπτέμβρης...ο μήνας που, για πολλά χρόνια της ζωής μας, κυρίως λόγω σχολείου, σηματοδοτούσε την αρχή μιας νέας χρονιάς. Σε πολλούς, ακόμα σημαίνει την αρχή μιας νέας χρονιάς. Σε αντίθεση με την Πρωτοχρονιά, όμως, η πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη δεν είναι τόσο καλοδεχούμενη.
Ναι...δεν είναι....για κανέναν λόγο. Το ξέρω. Το βλέπω σχεδόν παντού. Από τους θεραπευόμενους, από τους φίλους και γνωστούς, μέχρι τους αγνώστους: άνθρωποι που δουλεύουν σε μέσα ενημέρωσης, που ασχολούνται με τα κοινωνικά δίκτυα, κ.ο.κ. Παντού υπάρχει ένα μήνυμα. Ένα "ωχ...", ένα "πάει το καλοκαίρι...", μια αίσθηση θλίψης...Ακόμα και αυτοί που έχουν σχεδιάσει τις διακοπές τους για Σεπτέμβρη, πάλι δεν είναι ευχαριστημένοι. Μάλιστα, είναι ελάχιστοι εκείνοι που επιλέγουν διακοπές τον Σεπτέμβρη. Στους περισσότερους, απλά κληρώνει. Και όταν μαθαίνουν, πως θα' χουν άδεια τον Σεπτέμβρη, θυμώνουν και μετά για να μπορέσουν να αντέξουν την ατυχία ή την αδικία, προσπαθούν να βρουν τα καλά του Σεπτέμβρη, όπως έχει λιγότερο κόσμο στα τουριστικά μέρη, είναι πιο οικονομικά, κτλ...
Άρα, καλώς μας ήρθες Σεπτέμβρη;; Να πούμε καλό φθινόπωρο;;
Χμ....όχι για κανένα λόγο...ακόμα είναι καλοκαίρι....μην πείτε καλό φθινόπωρο και προς Θεού μην ξεστομίσετε την άθλια φράση "Καλό χειμώνα", είναι λόγος να τσαντίσετε αρκετό κόσμο.
 |
| Ξέρω αρκετούς που θα ήθελαν κάτι τέτοιο κολλημένο στον πίνακα ανακοινώσεων :) |
Όχι ακόμα...όχι...ακόμα. Είναι νωρίς για τέτοιες ευχές. Έτσι, δεν είναι;; Και που ήρθε ο Σεπτέμβρης; Το καλοκαίρι είναι εδώ. Το καλοκαίρι είναι ΕΔΩ. Είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη για το καλοκαίρι που φαίνεται σαν "Το καλοκαίρι να πρέπει να μείνει εδώ". Για λίγο ακόμα τουλάχιστον...
Τι μας συμβαίνει; Τι είναι αυτό που μας φέρνει θλίψη; Είναι που φύγαμε από τον παράδεισο;
Μπα...δεν θα το έλεγα. Ακόμα και όσοι δεν πέρασαν σούπερ τέλεια στις διακοπές τους...ή αυτοί που δεν πήγαν διακοπές...Ακόμα και αυτοί, λοιπόν, το ίδιο νιώθουν για τον Σεπτέμβρη.
Είναι οι λογαριασμοί που βλέπουμε στην είσοδο; Είναι τραγικό, κάποιες φορές, το ξέρω. Ένα άγαρμπο καλωσόρισμα από το φως, το νερό, το τηλέφωνο, τα κοινόχρηστα, την ασφάλεια κ.ο.κ. Μπα...δεν φτάνει μόνο αυτό...
Είναι μήπως η ξεγνοιασιά; Το γεγονός πως δεν δουλεύουμε; Που ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα;
Ναι, μάλλον κάτι τέτοιο φαίνεται να είναι. Αλλιώς δεν εξηγείται για ποιον λόγο μετράμε τις μέρες για διακοπές αντίστροφα,. Θέλουμε να ξεφύγουμε. Σαν τους φυλακισμένους ένα πράγμα. Που μετράνε αντίστροφα την αποφυλάκιση. Αναρωτιέμαι από που; Από που θέλουμε να ξεφύγουμε; Από που προσπαθούμε να αποδεσμευτούμε. Που είμαστε εγκλωβισμένοι; Πως δημιουργεί τόση απογοήτευση η επιστροφή στην καθημερινότητα; Για να αναρωτηθούμε λίγο...
Η καθημερινότητα μας είναι η ζωή μας. Έτσι δεν είναι; Άρα μοιάζει να θέλουμε να ξεφύγουμε από την ζωή μας; Τι έγινε; Πολλές ευθύνες; Η δουλειά έχει καταντήσει δουλεία; Δεν υπάρχει καν δουλειά, άρα ανησυχούμε γενικώς; Τι είναι αυτό που μας στενοχωρεί στην επιστροφή από τις διακοπές; Ή μάλλον, καλύτερα, πως και έχουμε αναγάγει τις διακοπές σε τόσο σημαντικό γεγονός που όταν τελειώνουν πέφτουμε ψυχολογικά; Τι είναι αυτό που δεν σας αρέσει; Αυτό ή αυτά που δεν σας αρέσουν μπορείτε να τα αλλάξετε;
Όσο λιγότερο μπορείτε να τα αλλάξετε, μάλλον τόσο περισσότερο νιώθετε στενοχώρια. Όσο πιο εγκλωβισμένοι νιώθετε, τόσο λιγότερο σας αρέσει η ιδέα της επιστροφής στα ίδια. Μπορεί να είναι η δουλειά σας. Μπορεί να κάνετε μια δουλειά που δεν σας αρέσει αλλά την κάνετε είτε γιατί πρέπει κάπως να ζήσετε είτε επειδή εκπληρώνετε προσδοκίες άλλων. Ξέρετε της μαμάς σας, του μπαμπά σας...
Εάν ανήκετε στην πρώτη κατηγορία το πρώτο που έχω να σας προτείνω είναι να κάνετε υπομονή. Οι καιροί είναι δύσκολοι. Για να ζήσετε τον εαυτό σας και την οικογένεια σας είναι σημαντικό να υπομείνετε στη δουλειά ή τις δουλειές σας. Μπράβο σας για το κουράγιο και την δύναμη σας. Δεν έχετε αφεθεί στην μοίρα σας. Προσπαθείτε να προσφέρετε στην οικογένεια σας τα προς το ζην. Μπράβο σας. Να το λέτε στον εαυτό σας που και που. Απλά μην περιμένετε να σας αρέσει κάτι που δεν σας αρέσει. Μην έχετε προσδοκίες να αλλάξουν οι συνθήκες της εργασίας σας ως δια μαγείας αυτόν τον Σεπτέμβρη. Αυτήν την χρονιά. Εάν έχετε τέτοιες προσδοκίες το μόνο σίγουρο είναι πως θα απογοητευτείτε και μάλιστα πολύ. Συνεχίστε να ψάχνετε καλύτερη δουλειά. Έχετε το κάθε δικαίωμα. Ποτέ δεν ξέρετε που μπορεί να έρθει μια ευκαιρία. Μην αφήνεστε. Επίσης βάλτε τα όρια σας. Τα όρια στην εργασία σας. Η εργασία σας δεν είναι η ζωή σας. Τηρείστε το ωράριο σαν ευαγγέλιο μέσα στο μυαλό σας. Από εκεί και πέρα είναι η ζωή σας. Ο λόγος ή μάλλον οι λόγοι για τους οποίους κάνετε αυτήν την δουλειά. Μην τους ξεχνάτε ποτέ. Αυτοί θα σας δίνουν δύναμη να συνεχίσετε και να περάσει η μέρα.
Εάν ανήκετε σε αυτούς που κάνουν μια δουλειά για να εκπληρώσουν τις προσδοκίες άλλων...απλά εύχομαι περαστικά. Μην γελάτε και μην ξαφνιάζεστε. Αλήθεια περαστικά σας. Είναι αρκετά ψυχοφθόρο όλο αυτό. Να είσαι κάπου που δεν σου αρέσει καθόλου γιατί έτσι έπρεπε ή επειδή ήθελε η μανούλα ή ο πατερούλης. Εάν το σπουδάσατε κιόλας σημαίνει πως περάσατε άλλα τόσα χρόνια να διαβάζετε για κάτι που δεν σας άρεσε;; Περαστικά σας λοιπόν. Πότε είπαμε ότι είναι καιρός να μεγαλώσετε; Μήπως έχετε αργήσει λίγο; Μήπως είναι καιρός να κάνετε αυτό που θέλετε; Ξέρω πως είναι δύσκολο να κάνεις αυτό που θες. Ειδικά αν έχεις μάθει να θες αυτό που θέλουν οι άλλοι. Άντε να μάθεις τι θες...μπλέξιμο. Ξεκινήστε από τα απλά. Αρχίστε να κάνετε ένα χόμπι. Δοκιμάστε προηγουμένως διάφορα μέχρι να καταλήξετε, είπαμε είναι δύσκολο να ξέρεις τι θες αν δεν έχεις μάθει να θες. Προτείνω το χόμπι να έχει να κάνει με σωματική δραστηριότητα. Χρειάζεται φυσική δράση για να αποφορτιστείτε από το άγχος, την δυσφορία και την πίεση. Εικάζω ότι έχετε υποστεί αρκετή πίεση. Μπορεί να έχετε κάνει και μια οικογένεια για τους ίδιους λόγους που επιλέξατε το επάγγελμα σας. Πνίξιμο από παντού λοιπόν. Άρα χρειάζεστε κάτι που να σας αποφορτίζει. Αυτό για αρχή. Στη συνέχεια, δείτε τι αλλαγές μπορείτε να κάνετε στις συνθήκες εργασίας σας ή στην οικογενειακή ζωή σας. Ακόμα και μικρές αλλαγές, όπως η αγορά ενός πίνακα (που τον διαλέξατε εσείς!) βοηθούν.
Γενικότερα, οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε να απαντήσουμε εύκολα από που προσπαθούμε να ξεφύγουμε. Μπορεί να φταίει η αίσθηση του χρόνου κιόλας. Ακόμα ένας Σεπτέμβρης...Μας έρχεται και η αίσθηση πως είναι καινούργια χρονιά, οπότε ενδεχομένως να πιεζόμαστε. Η αίσθηση του χρόνου που περνάει, μας κάνει ανυπόμονους και βάζει στην διαδικασία να θέλουμε να βάλουμε στόχους. Σε αντίθεση με την Πρωτοχρονιά, δεν γίνονται πάρτι και δεν γιορτάζει κανείς. Αντίθετα, όλοι λυπούνται, που τέλειωσε το καλοκαίρι (εντάξει το σώνω, τέλειωσε τουλάχιστον ημερολογιακά :P).
Έτσι, για την καινούργια χρονιά, για να καλωσορίσουμε τον Σεπτέμβρη, ας θέσουμε στόχους που θα θέλαμε να καταφέρουμε μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβρη. Οι στόχοι αυτοί προτείνω να έχουν να κάνουν με τα θέλω σας...όχι τα θέλω κάποιων άλλων. Επίσης, να έχουν κάποιο ρεαλισμό. Ναι, παρόλο που είμαι η πρώτη που της αρέσουν τα μεγάλα και σπουδαία όνειρα, υπέρμαχος των ροζ ιπτάμενων μονόκερων, όσον αφορά τους στόχους μας είναι καλύτερο να έχουν κάποια δόση πραγματικότητας. Και να μην είναι μόνο μακροπρόθεσμοι. Ας είναι κατά κύριο λόγο βραχυπρόθεσμοι. Θα σας βοηθήσουν να πάρετε τα πάνω σας καθώς θα τους κατακτάτε έναν έναν. Είναι σημαντικό να βάλετε καινούργιους στόχους να κατακτήσετε. Θα σας προσφέρει ανάσα ζωής. Οι στόχοι μπορεί να αφορούν - εσάς (νέα χόμπι, νέα ρούχα, νέα εμφάνιση, νέα δουλειά, σπουδές, ταξίδια, κτλ)
- τις σχέσεις σας (πως μπορώ να εμπλουτίσω μια σχέση, να την τελειώσω, να δημιουργήσω...κ.ο.κ.)
Είμαστε επιρρεπείς στην πλήξη! Το ανθρώπινο είδος τείνει να πλήττει. Και εκεί υπάρχει ο μεγαλύτερος κίνδυνος αλλά και οι περισσότερες ευκαιρίες. Εάν δεν πλήτταμε ούτε από τον Παράδεισο δεν θα είχαμε φύγει (όπως λέει και ο αγαπητός Χόρχε). Άρα, ας χαρούμε με τους νέους στόχους μας. Κάπως έτσι, ας καλωσορίσουμε τον Σεπτέμβρη...
Αααα...και καλή εβδομάδα...
