Το σύνδρομο ''του δικαιώματος''
Δεν αποτελεί φυσικά μια καινούργια κλινική οντότητα. Αφορά, την συναισθηματική κατάσταση της απογοήτευσης, της οργής και του πανικού που βιώνουν ορισμένοι άνθρωποι, όταν τα πράγματα στην ζωή δεν έρχονται όπως τα περίμεναν. Και το ονομάζουμε σύνδρομο του ''δικαιώματος" καθώς είναι σαν να είχαν κάποιο δικαίωμα στην επιτυχία, στην υγεία, στην ευτυχία, στην αγάπη κτλ...Σαν η ζωή να τους χρωστάει και να πρέπει να είναι καλή μαζί τους. Και όταν η ζωή δεν συνάδει με αυτό το ιδεώδες που περίμεναν, απογοητεύονται πλήρως και δεν μπορούν να ανεχθούν την μη εκπλήρωση των στόχων τους. Νιώθουν ανάξιοι, η προσπάθεια τους δεν έχει νόημα και καθηλώνονται στην αδράνεια - η οποία με την σειρά της, τους επιβεβαιώνει πόσο ανάξιοι & άτυχοι είναι ...και πόοοοσο άδικη είναι η ζωή μαζί τους!
Και τώρα θα μου πείτε μα δεν μπορεί να είναι άδικη η ζωή?? ΄Η δεν έχω το δικαίωμα στην επιτυχία, στην υγεία, στην ευτυχία, στην αγάπη....?? Εννοείται πως το έχετε αυτό το δικαίωμα. Όλοι το έχουν. Όλοι είναι ισάξιοι σε αυτό το δικαίωμα της ζωής. Κανείς δεν έχει ''μεγαλύτερο'' δικαίωμα από τον συνάνθρωπο του (άρα η ζωή δεν χρωστάει σ΄εσάς περισσότερα από κάποιον άλλον)
Τώρα όσον αφορά την ''αδικία'' της ζωής θα πρέπει να σκεφτείτε πως είναι κάτι που απορρέει από την απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στην ζωή που προσδοκούσατε να έχετε και την ζωή που έχετε. Όσο πιο ιδανικά είχατε ονειρευτεί την ζωή σας, τόσο περισσότερο θα απογοητεύεστε από τις καθημερινές δυσκολίες, αναποδιές και εμπόδια. Και μάλιστα, εάν μπείτε στον πειρασμό να συγκρίνετε την ζωή σας με τον ''επιτυχημένο'' φίλο ή γείτονα, τότε η απογοήτευση σας θα γίνει μόνιμος σύντροφος και η αυτοεκτίμηση σας θα πάει στα τάρταρα.
Κάθε φορά, λοιπόν, που θα υπάρχουν αναποδιές στη ζωή σας και η μοίρα θα σας φαίνεται άδικη να έχετε στο νου σας τα παρακάτω:
- Τίποτα στον πλανήτη, στο σύμπαν και στο κόσμο όλο δεν είναι τέλειο! Άρα, δεν γίνεται να είσθε ούτε εσείς, ούτε ο σύντροφος σας, ούτε η μαμά σας, ούτε η δουλειά σας, ούτε η ζωή σας.
- Οι προσδοκίες, που έχουμε για την ζωή μας, δεν αποτελούν πραγματικότητα αλλά κινητήρια δύναμη. Άρα, όταν δεν επιτυγχάνονται, δεν απορρίπτουμε την πραγματικότητα αλλά προσαρμόζουμε τις προσδοκίες μας και βρίσκουμε πιθανές λύσεις.
- Σε όλους συμβαίνουν παράξενα, περίεργα και επίπονα πράγματα, γεγονότα και καταστάσεις. Δυστυχώς, δεν είσθε πρωταγωνιστής αρχαίας τραγωδίας και δεν υπάρχει κάποιος να σας δώσει το βραβείο του πιο άτυχου πλάσματος που γεννήθηκε ποτέ! Όλοι οι άνθρωποι περνάνε δυσκολίες και υποφέρουν. Έτσι, είναι η ζωή. Ακόμα και ο επιτυχημένος/ τρισευτυχισμένος φίλος ή γείτονας δεν υπάρχει! Είναι δικό σας κατασκεύασμα για να νιώθετε ακόμα πιο άτυχοι και να κάνετε την αδικία σημαία σας...
Αντί επιλόγου, κλείνω με τον αγαπημένο μου Επίκτητο: ''μη θέλε τα γιγνόμενα γίγνεσθαι ως συ θέλεις. Θέλε τα ως γίγνονται ίνα ευτυχής''. Η όπως, αλλιώς, έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες: "ει σε φερει το φερον , φερε κ φερου. Ει δ αγανακτεις, και σαυτον λυπεις, και το φερον σε φερει" .
