Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Όταν η θετική σκέψη γίνεται ένα τροχοπέδη...


Λέμε στους δικούς μας που υποφέρουν "Μην νιώθεις έτσι...χαμογέλασε...", "η ζωή είναι ωραία ή έχεις την ζωή μπροστά σου....", "Δες το ποτήρι μισογεμάτο όχι μισοάδειο", "Έλα ανέβα...μην στέκεσαι στα αρνητικά...νιώσε ευγνώμων για ό,τι έχεις".

Εάν οι φίλοι μας υποφέρουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση, αρχίζουμε να λέμε πόσο τέλειοι και πόσο υπέροχοι είναι. Εάν τους συμβαίνουν διάφορα τον τελευταίο καιρό βιαζόμαστε να τους πούμε πως να  αλλάξουν στάση, να μην γκρινιάζουν ή κλαίγονται, να γίνουν πιο θετικοί "γιατί οι θετικοί άνθρωποι ελκύουν θετικά στοιχεία στη ζωή τους", το σύμπαν άλλωστε συνωμοτεί για κάτι τέτοιο έτσι δεν είναι;

Ναι έτσι είναι....σε κάποιο βαθμό σίγουρα είναι έτσι. Οι θετικοί, αισιόδοξοι και χαμογελαστοί άνθρωποι έχουν καλύτερη αντιμετώπιση από τους άλλους, βιώνουν περισσότερα θετικά συναισθήματα και σίγουρα είναι πιο επιθυμητοί σε παρέες. Μας ακούγεται σωστό, φαίνεται λογικό και αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Οι θετικοί άνθρωποι είναι πιο αποδεκτοί. Έτσι είναι. Έτσι θέλουμε να είναι. Ζούμε σε μια κοινωνία που η στενοχώρια δεν είναι επιθυμητή. Δεν εισακούεται. Αμέσως πάμε να την αλλάξουμε. Να την διώξουμε. Έτσι έχουμε μάθει. Έτσι μας έχουν δείξει. Δεν είναι καλό να στενοχωριέται κάποιος.

Για ποιον όμως δεν είναι καλό; Για ποιον δεν είναι σωστό; Για εμάς ή για τον άλλον; Το έχουμε σκεφτεί ποτέ αυτό;

Η θετική σκέψη είναι καλή και βοηθά. Ολόκληρη επιστήμη έχει γίνει πλέον. Άπειροι ειδικοί και μη αποδεικνύουν την χρησιμότητα της. Εντείνοντας ακόμα περισσότερο την ανάγκη της. Βιβλία έχουν εκδοθεί, έχουν γίνει πασίγνωστα κιόλας, προτείνοντας μας να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας και να έχουμε όλα τα καλά του κόσμου. Σίγουρα κάποια αλήθεια θα κρύβεται σε αυτό.

Τρέχουμε, λοιπόν, να παρηγορήσουμε, να συμβουλέψουμε, να βοηθήσουμε, να....να....να....

Έχουμε ακούσει όμως; Έχουμε μπει στην θέση του άλλου; Να νιώσουμε; Να συμ -πονέσουμε;
Όχι....
Δεν ακούμε. Δεν θέλουμε να ακούσουμε. Τα δυσάρεστα συναισθήματα δεν πρέπει να ακούγονται. Πρέπει να αντιμετωπίζονται. Και όποιος δεν τα αντιμετωπίζει είναι θύμα, δειλός, ανίκανος. Δεν αποδεχόμαστε. Κατηγοριοποιούμε, κρίνουμε και η συμβουλή μας δημιουργεί ενοχές.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα δικά μας αρνητικά συναισθήματα. Δεν πρέπει να τα πούμε ποτέ. Μην τρομάξουμε τους άλλους, μην τους βαρύνουμε. Μην τους στενοχωρήσουμε. Μην...μην...μην...πολλές φορές γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι θα μας πουν. Είναι το ίδιο που θα λέγαμε και εμείς σε παρόμοια περίπτωση. Αυτό που γνωρίζουμε καλά είναι πως Δεν θα μας αποδεχτούν.
Οπότε δεν μιλάμε. Μένουμε μόνοι. Και εύκολα τα αρνούμαστε και εμείς. Αρνούμαστε ότι δυσάρεστο βιώνουμε, περνάμε. Παίζουμε θέατρο, επαναλαμβάνοντας "θετικές σκέψεις" ελπίζοντας να συνέλθουμε ή καταναλώνουμε άπειρα (φαγητό, καπνό, αλκοόλ, γυμναστική, δίαιτες, κτλ....ό.τι νομίζουμε πως θα μας ελαφρύνει τον πόνο).

Κάνουμε ό.τι πρέπει για να νιώσουμε καλά. Πάντα, σύμφωνα με το status quo μιας κοινωνίας που δεν αποδέχεται τον πόνο.

Η αλήθεια είναι, πως, μακάρι η λύση για την ευτυχία να ήταν τόσο εύκολη. Λίγη θετικότητα και όλα να λύνονταν. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι έτσι. Εάν τρέχουμε να διώξουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα, ουσιαστικά τα αρνούμαστε. Εάν αρνούμαστε τα συναισθήματα μας, αυτό δεν σημαίνει πως τα συναισθήματα δεν υπάρχουν. Εάν συμβουλεύουμε τους δικούς μας να νιώσουν καλύτερα, χωρίς να τους έχουμε ακούσει, χωρίς να τους έχουμε "νιώσει" το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να τους κρίνουμε, να τους κάνουμε να αισθάνονται μόνοι. Μόνοι, αβοήθητοι και ένοχοι.

Πραγματικά, κάποιες μέρες δεν είναι καλές. Κάποιες φορές το μόνο που θέλει κάποιος είναι να κλάψει. Είναι σαν να έχει πιάσει πάτο ή ακόμα πιο κάτω (τρίτο υπόγειο ή ακόμα πιο κάτω). Ας αποδεχτούμε και ας αντέξουμε τον πόνο του. Μην τρέξουμε να συμβουλέψουμε αμέσως. Ας ακούσουμε. Ας συμπονέσουμε. Ας μην κάνουμε την θετική σκέψη τροχοπέδη. Η θετική σκέψη είναι καλή και χρήσιμη. Αρκεί να μην είναι κενή. Να μην έρχεται με αλεξίπτωτο. Δεν είναι η πρώτη αντίδραση. Δεν αρκεί. Ακούγεται σαν αστείο στην καλύτερη περίπτωση.

Ο καθένας μας έχει δικαίωμα να αισθάνεται άσχημα κάποιες στιγμές...κάποιες φορές όντως γκρεμίζονται φούρνοι....κάποιες μέρες είναι μαύρες. Μπορούμε να ζήσουμε. Έτσι είναι η ζωή. Τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως περιμένουμε.