Αν και τις περισσότερες φορές τείνουμε να πιστέψουμε το αντίθετο, είναι σημαντικό να έχουμε στο νου μας πως ΔΕΝ είμαστε αυτό που κάνουμε, αυτό που λέμε, αυτό που σκεφτόμαστε ή ακόμη αυτό που αισθανόμαστε. Παρόλο που μέσω αυτών βιώνουμε την ζωή...ΔΕΝ καθορίζουν το ποιοι/ες είμαστε!!
Κάποιοι από αυτούς που διαβάζουν θα ανακουφιστούν, κάποιοι θα αναρωτηθούν και σε κάποιους θα φανεί τελείως παράταιρο αυτό το συμπέρασμα. Η αλήθεια είναι, όμως, πως ισχύει!
Το γεγονός ότι έχω μια σκέψη τώρα δεν σημαίνει ότι ''είμαι'' αυτή η σκέψη ή πως το συναίσθημα που έχω για μια συγκεκριμένη στιγμή είναι αντιπροσωπευτικό του πως είμαι συναισθηματικά γενικά, ως άτομο. Πρόκειται για την διαφορά που έχει το να βλέπεις μια καταιγίδα από την ασφάλεια του σπιτιού σου, με το να είσαι έξω στον αέρα και να βρέχεσαι.
Πρακτικά αυτό πως μπορούμε να το δούμε?
Λοιπόν, σκεφτείτε πόσες φορές είχατε μια σκέψη αλλά δεν την κάνατε πράξη. Μπορεί να ήταν τότε που το αφεντικό σας, σας μείωσε μπροστά σε όλους τους συναδέρφους και σκεφτόσασταν να τον ρίξετε από το μπαλκόνι...αλλά το σκεφτήκατε λίγο περισσότερο και αποφασίσατε να μην το κάνατε, δεν άξιζε - και το αφήσατε. Μπορεί να ήταν τότε, που ενώ οδηγούσατε, κάποιος σας προσπέρασε και μπήκε απότομα μπροστά σας....και εσείς σκεφτήκατε να πέσετε πάνω του. Το σκεφτήκατε περισσότερο...μετρήσατε τι μπορεί να γίνει (σε σας, στο αυτοκίνητο σας) και δεν το κάνατε. Ή ακόμα όταν ανακαλύψατε πως σας απατά ο αγαπημένος ή ή αγαπημένη σας, σκεφτήκατε 102 τρόπους εξόντωσης του/της...αλλά στο τέλος δεν κάνατε τίποτα από όλα αυτά.
Άρα, έχουμε ένα φίλτρο. Έχουμε την ικανότητα να αναγνωρίζουμε ότι μια σκέψη είναι μια σκέψη, ότι δεν χρειάζεται να την πάρουμε στα σοβαρά, να την κάνουμε πράξη ή να την ικανοποιήσουμε. Μόνο και μόνο επειδή κάτι εμφανίζεται στο μυαλό μας, δεν σημαίνει πως είναι αληθινό, πώς πρέπει να ενεργήσουμε με βάση αυτού ή να το πιστέψουμε. Δεν είναι αυτό που είμαστε! Επειδή κάτι εμφανίζεται στο μυαλό μας, δεν σημαίνει πως είναι αντιπροσωπευτικό του ατόμου που είμαστε, της προσωπικότητας που έχουμε, του εάν είμαστε καλοί ή κακοί άνθρωποι.
Φανταστείτε πόση πίεση θα αισθανόμασταν εάν νιώθαμε υπόλογοι για κάθε μια σκέψη που έχουμε. Εάν κρίναμε και παίρναμε στα σοβαρά την παραμικρή ιδέα που εμφανιζόταν στο μυαλό μας. Ή το παραμικρό συναίσθημα που είχαμε. Ναι, έχουμε ευθύνη στο εάν αποφασίσουμε να υιοθετήσουμε μια σκέψη, πόσο μάλλον όταν την εκφράσουμε είτε λεκτικά είτε πρακτικά. Αλλά η σκέψη είναι μόνο σκέψη. Είναι σαν ένα ουράνιο τόξο στον ουρανό...κάτι φωτεινό, μεγαλειώδες, μαγευτικό αλλά που στην ουσία δεν είναι απτό.
Όταν παίρνουμε τις σκέψεις μας πολύ σοβαρά, η ζωή γίνεται βαριά. Όταν ταυτιζόμαστε εντόνως με τα συναισθήματα μας, αρχίζουμε να χανόμαστε μέσα τους. Όταν πιστεύουμε πως οι λέξεις μας καθορίζουν, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε υπερβολικά πολύ. Και όταν δεν είμαστε σε θέση να δώσουμε κάποια ελαφρυντικά ή κάποια συγχώρεση για τα λάθη που κάναμε στην ζωή, τότε ξεκινάμε να νιώθουμε πικρία.
Το μυαλό είναι μεγαλύτερο από αυτό. Η ζωή είναι μεγαλύτερη από αυτό. Υπάρχει κάτι πέρα από την σκέψη, πέρα από το συναίσθημα, πέρα από την ομιλία, πέρα από τη πράξη. Είναι ένα μέρος της συνείδησης. Μπορούμε να του δώσουμε όποιο όνομα θέλουμε. Μπορούμε να το συνδέσουμε με οποιαδήποτε πίστη, φιλοσοφία ή θρησκεία θέλουμε ή να μην του δώσουμε και κανένα όνομα. Δεν πειράζει. Όπως και να έχει δεν αλλάζει η ποιότητα της συνείδησης, η ποιότητα της προοπτικής, μέσω της οποίας μπορούμε να δούμε μια σκέψη έτσι όπως ακριβώς είναι και να την αφήσουμε να φύγει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου